Afery rządzących

Codziennie rano wstajesz do pracy

A w TV rządzący mówią "Rodacy"

Kłócą się ciągle, wciąż biją pianę

Walczą, by partia miała wygrane.

Wciąż zaciągają płaszcz zaufania

Tak to się trzyma od dziejów zarania

A szary Polak dla nich pracuje

Podatki, składki, dom utrzymuje

A politycy w tyłku nas mają

Kasę wciąż biorą i narzekają

Wszczynają spory na inne kraje

Wojna więc zatem tu nie ustaje.

W sejmie to samo, kto ma gadane

Błędy nie będą wtem przemilczane

A przecież tutaj nie o to chodzi

Przecież tak kłócić się już nie godzi.

Trzeba zobaczyć Obywatela

Którego przecież ubóstwo pożera

To dla nas przecież rządy prawicie

Źle jest Polakom, czy nie widzicie?

Kraj nasz upada, bo rząd go zarzyna

A potem powie - nie nasza wina!

Podatki wysokie, paliwo drogie

A bez opału dni będą srogie.

Energia drożeje, węgla ubywa

Pieniędzy w portfelach nam nie przybywa

Rządzący to jednak mają układy

Podwyżki se dają, nie od parady.

Śmiechem szyderczym, choć nie przez usta

Prezesa się patrzy na nas buzia tłusta

To ten od banków, co wieści kłopoty

Zamiast się w końcu wziąć do roboty.

Premier nas kłamie, szybciej niż myśli 

Prezes nas straszy, tym co wymyśli

Jak marionetki, wciąż prowadzeni

Przez nich Polacy są lekceważeni

I krzyczą otwarcie z sejmowej mównicy

By przyćmić Polakom oczy w tej dziczy

ostatnich wydarzeń, które skupiają

By lęk obudzić, tak się starają.

Lecz czas jest bliski upadku ich srogi

Suweren weźmie tego "byka" za rogi

Nastanie wtedy epoka równości

której domeną dar sprawiedliwości.

Na nowej drodze

Idźcie ramię w ramię

Ze szczerym uśmiechem

Cieszycie się miłością

I każdym oddechem

Budujcie razem mosty

By przejść przez rzekę życia

Zbudujcie taką miłość

Przez grzech nie do zdobycia

Szanujcie się nawzajem 

By mieć oparcie w sobie

By w złych i trudnych chwilach

Być z sobą w każdej dobie

I szczerze wybaczajcie

Przewinień Waszych skalę

Rozumcie Wasze błędy

Nie obrażając się wcale

Niech czas problemów Waszych

Będzie szczerze przegadany

Nie róbcie tych błędów co niektórzy 

I nie zamiatajcie ich pod dywany

Niech ręką idzie pod rękę

A noga idzie przy nodze

Prawdziwie pięknej rodziny życzę

Na Waszej nowej drodze 

Zwolnienie z pracy

Zwolnienie z pracy

Przychodzi czas, gdzie mucha nie siada

Starasz się, pocisz, bo tak to wypada.

Gonisz za słowem, swego kierownika

Czas Twój ucieka, ciało Twe znika.

Stajesz się wtedy już niewolnikiem

Jesteś cyferką, papierów plikiem.

Nie ważne Twe zdanie, choć masz dużo racji

Rób, co Ci każą, boś w korporacji.

I chodzisz do pracy, swe flaki wypruwasz

Ciągle brak czasu w rodzinie odczuwasz.

Zasnąć nie możesz, myśli się kłębią

Zadania, wskaźniki ciągle Cię gnębią.

Lecz Ty się trzymasz, kurczowo, jak skała

Byle by korpo podwyżkę Ci dała.

I choć dostaniesz, tych groszy parę

Zdrowie zabiorą, nie będziesz mieć wcale.

Znikniesz człowieku, szybciej, niż wzrosłeś

Choć dużo krwawicy swej w korpo wniosłeś.

Dadzą Ci papier i staniesz się echem

Nie Ty decydujesz, nie Ty jesteś szefem.

I choćbyś chciał zostać, miał argumenty

Podpadniesz szefowi i jesteś wyklęty.

Wnet nie upadaj, nie żal się wcale

W garść życie zabierz i pędź człeku dalej.

Bo wartość jest w Tobie i w Tobie jest życie

Zaciśnij zęby i plan już miej skrycie.

Nie warta jest praca, wciąż pełna stresu

Tam gdzie jest pasja, jest pełnia sukcesu.

Zatem nie przejmuj się z pracy zwolnieniem

Rozwiń swe żagle i nie bądź już cieniem.

                            stefanmur